Hindi ito isang pagpaparinig
Ito ay isang pagpapahiwatig
Na sa oras na aking marinig
Ang malalamig **** tinig
Na sa’kin ay nagpapakilig
Ako ay agad na tumatahimig


Ikaw ay aking pinaamin
Inaway kita at pilit na diniin
Na may nararamdaman o may gusto ka sa’kin
Ang pag-aaway na ito ay itigil natin
Mayroon ka lang sasabihin sa akin
At yun na nga, ikaw ay napaamin rin


Isang araw, aking napag-isipan
Bagay tayo, ikaw ay niligawan
Gusto mo ang gumagawa ng tula
Tatlong tula yan ang aking ginawa
At yun na, sinagot mo’ko bigla



Naging masaya ako, totoo
Naging masaya ako sa piling mo
Nakakalimutan ko lahat ng problema ko
Akala ko palagi tayong masaya
Yun ay panaginip ko lang pala
Ang mahal ko ay may mahal ng iba


Masakit, masakit na wala ng tayo
Pero Masaya, Masaya dahil merong kayo
Galit, galit ako dahil pinipilit ko ang sarili ko sa’yo
Takot, takot akong mawala ka sa buhay ko
Yan ang emosyon, emosyon ko sa’yo
Pero ano na ba ang papel, ang papel ko sa buhay mo


Pangako huli na to, huling tula na gagawin ko para sa’yo
Seryoso,  wala itong halong biro
Pakakawalan na kita
Sana maging masaya ka sa kanya
Marami pa namang iba, iba na mahihigitan ka pa
Kaya paalam  na.

sa magandang bukang-liwayway
isa na namang bagong paglalakbay,
ang naghihintay upang mas maging matapang
ang bukal na pusong naghihinayang.

sa pagsikat ng araw
bagong pag-asa ang lumilitaw,
para gumawa ng mga desisyon
upang buhay ay may direksiyon.

sa pagdating ng dapit-hapon
at nakuha na ang lahat ng pagkakataon
hindi alintanang nagawa kung anong tama,
ngunit walang malay rin sa nagawang masama.

at sa pagsapit ng hatinggabi,
wala ka nang ibang katabi
kundi ang iyong sarili,
at konsensyang naghuhunos-dili.

hindi naman ako tanga
upang sa inyo pa ay humanga
kung ang kahirapan ngayon ay bunga
ng pagtatakip ninyo ng inyong mga tainga.

alipin man sa pang-aabuso,
pamahalaan man ay payaso;
paniniwalaan ko pa rin ang mahinang proseso
balang araw makakarating rin tayo sa paraiso.

minsan ko pang ibinulong sa hangin,
na sana'y tayo nalang dalawa.

ngunit masakit mang aminin,
tayo'y hindi makabubuti sa isa't isa.

sa loob ng isang bilyong magkakaibang sansinukob
kung saan nasa kalagitnaan pa rin natin ang poot ng langit
hahanapin ko ang kaisa-isang sansinukob
na tayo'y magkalapit
kahit na sa nalalabing mga mundo
ang aking pagsinta'y mananatili sa dilim

at kapag sa dinatnang sansinukob
ay tila hindi pa rin pinagtagpo
kakapit na lamang sa paniniwala na
may pinagbigyan ang langit na isang mundo
(kung saan ang puso mo ay kaya kong abutin)
at ipauubaya na lamang
ang aking mataimtim na panalangin
sa bulalakaw na darating

Minahal kita higit pa sa inaakala ko
Minahal kita higit pa sa sarili ko
Minahal kita higit pa sa buhay ko
Minahal kita higit pa sa pamilya ko
Minahal kita higit pa sa oras ko

Lahat nang 'yong minahal kita kasi akala ko mahal mo din ako.
Ibinigay ko ang lahat ng meroon ako.
Subalit, ako'y tila nagkamali.

Tila na pa-isip ako...

Balang araw makakalimotan din kaya kita?
Balang araw makakamove-on na ba ako?
O kaya naman, balang araw mamahalin mo na rin ba ako ?
Hulaan ko, hindi.

Kasi... alam ko naman, sa simula palang talo na ako.
Masaya ka sa mga taong kaya kang pangitiin, patawanin, paligayahin, at higit sa lahat kaya ka nilang mahalin, sapagkat malapit na sila sa puso mo.

Ano nga ba ako sayo ?

Ako lang naman 'yong tao na nag bibigay ng effort para lang makita ka.
Ako lang naman 'yong tao na, pupuntahan ka kasi alam ko nalulungkot ka.
Sa tuwing magtetext ka ng...
"Good am/pm gawa mo ?"
"Tara, Kape tayo ?"
"Tara sa tabing dagat?"

Ako namang itong si engot...
"Sige ***** na ako after 5mins"
"Wait lang paalam lang ako kay mama."

Dali-dali ako pupunta sa bahay niyo, dahil sabik akong makita ka.
Ewan ko ba, hindi ko alam kung anong meroon sayo ?

Kahit anong pilit ko na iwasan ka, pero sadyang mahal talaga kita.