mahal, kailan ka huling ngumiti?
ngiting tunay at hindi pinilit,
mahal, kailan ka huling tumawa?
tawang kay lakas at nakakahawa.

mahal, alam kong mabigat na naman
mabigat muli ang iyong nararamdaman,
sa araw-araw hinihiling **** sana'y gumaan
hindi mo alam kung gaano mo pa katagal makakayanan.

mahal, narito ako sasamahan kita,
'wag nang matakot pa, hindi ka na nag-iisa
ako'y magsisilbi **** pahinga,
ako ang s'yang magiging tahanan,
kaya mahal, tumahan na.

Pagtulog na lang ang pahinga
Pag gising, ikaw ang laman ng isip, ngunit
Pagkapikit ng mga mata
Pag-ibig mo pa rin ang hanap sa panaginip.

Sa gabi'y isang bangungot;
Sa araw'y malabong imahinasyon
Samantalang ang pinakamasalimuot—
Sabik akong magkatotoo lahat ng 'yon.

;;

ikaw ang paburitong kanta na inaabangan ko palaging tumugtog sa radyo.
ikaw ang larong pipiliin kong maging taya ulit.
ikaw ang pelikulang uumpisahan kong muli,
kahit na lumuha pa.
ikaw pait na nais kong malasan pa rin.
ikaw ang sakit na hahayaan kong madama ulit,
at ikaw rin ang pag-ibig na patuloy sa akin na ipinagkakait.

Hindi kailan man umiba ang pintig ng puso,
Pusong ikinabit sa mga emosyon,
Emosyon na hindi malaman kung bakit nagsimula,
Nagsimula at bumuhay sa magugulong pangarap,
Pangarap na magmamahal ngunit hindi kayang isuko,
Isuko ang puso para sa iba.

Iba, iyan sila. At iba ka rin sakanila,
Sakanila na nagsasabing darating din ang araw na magmamahal,
Magmamahal ng buong puso at kaluluwa,
Kaluluwang hindi sigurado kung totoo nga ba,
Totoo nga bang may kahati ka,
May kahati ka, at ako nga ba?

Ngunit lumipas ang panahon,
Panahon na nasayang sa paghahanap sa tutugon,
Tutugon sa kaisipang itinatak nila sa isipan,
Sa isipan kong naguguluhan.

Ngunit aking napagtanto,
Napagtanto na hindi lahat iibig sa alam nilang paraan,
Paraan kung saan ang dalawa o higit pang tao ay pupunan ang kakulangan,
Kakulangan na sabi nila'y mabubuo lamang,
Mabubuo lamang kapag nagtagpo ang mga pusong natutong magmahalan.

Ngunit paano nga ba magmahal?
Magmahal ng isinusuko ang lahat,
Lahat na gagawin ko rin sa aking mga kaibigan,
Mga kaibigang handang pakinggan,
Pakinggan tulad ng pakikinig sa boses mo,
Sa boses mo na tila tumugon sa boses ko,
Sa boses ko na bigla nalang din natigilan.

Ngunit hindi ito para sa'yo,
Sa'yo kung saan may nagpatigil ng tinig ko,
Tinig ko na nagtatanong nanaman,
Nagtatanong nanaman kung bakit tila may mali sa sariling pagkakakilanlan,
Pagkakakilanlan sa puso at sa pagmamahal nitong alam.

Isang araw gumising nalang,
Gumising nalang at napagalaman,
Napagalaman na maraming paraan ng pagmamahal,
Pagmamahal na posible minsan,
Minsan... o siguro nga'y kadalasan,
Kadalasan ay iba ang pagkaunawa,
Pagkaunawa sa pag-ibig na pilit nilang itinatatak sa isipan.

Bakit ganyan kayo?
Madali ba talagang palitan ang isang katulad ko?
Kapag sawa na,
Hahanap ng iba.
Hindi man lang magsabi kung anong problema.
Pwede naman nating ayusin to,
Pero sadyang nakakalito,
Minahal nyo ba talaga ako?
O pampalipas oras lang ako?
Ang dali nyong magbago,
Magbago ng paglalaruan nyong tao.
Nagmumukha akong basura,
Iniiwan nyong umaasa.
Bakit pa nga ba ko umaasa?
Binuhay lang ba ko para magpakatanga?
Pagmamahal ko inyong binabalewala,
Paano kung bigla nalang akong mawala?
Ayon naman ata gusto nyo,
Mawala ang isang basurang kagaya ko.

Pinagmamasdan kita sa malayo habang ang iyong buhok ay hinahangin

Para bang may kumurot saking puso at bigla nalang naging magulo ang damdamin

Pakiramda'y di ko mawari kung ako ba'y masaya o malungkot

Galit sa mundo at damdamin ay puno ng poot

Alaala ng kahapo'y sadyang mapanakit at sa puso'y nanunuot

Nais ko na sumigaw at tumakbo palapit
Nag ayos ng sarili at nag subok lumapit

Saya at lungkot ng kahapo'y saakin ay nakakapit
Habang tumatagal damdami'y lalong pumapait

Puso ay tila wasak parin
Pagkat sugat ay sariwa parin

Sa aking paglapit
Sa dibdib ay bigla nalang may gumuhit

Yayakapin ka na sana
Ngunit wala ka na nga pala

Aking napagtanto
Alaala na lamang pala ito